สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

พี่ชายคนดี

--------------------------------------------------------------------------------

 พี่ชายคนดีที่หนึ่งเลย...
 
บ่ายวันหยุดวันหนึ่ง… ด้วยความที่บ้านรกจนเหลือทน
ผมเลยตั้งใจว่าจะจัดการกับมันขั้นเด็ดขาด ทิ้งให้หมด อย่าเสียดาย
สมบัติบ้าทั้งนั้น ขนมันออกไปกองหน้าบ้าน รอรถซาเล้งมาซื้อบ้าง
หลายๆอย่างก็ทิ้งไปเลยบ้าง พยายามอย่าเก็บไว้
ความเสียดายกับความรกเป็นของคู่กัน…
มีจักรยานสีฟ้าเก่าๆ อยู่คันหนึ่ง
อายุขนาดผมเนี่ย ถ้าจะเอาออกไปขี่ คงเหมือนละครสัตว์โชว์… อุบาทว์น่าดู ของเก่าๆ ทั้งหลายเลยถูกนำมากองอยู่หน้าบ้านเต็มไปหมด ทั้งการ์ตูน หนังสือมากมาย ขนไป ก็ขายไป ตลอดบ่าย

 

.....แต่แล้ว… ก็มีเด็กชายคนนึงอายุประมาณ 12-13 คงเป็นเด็กในแฟลตใกล้ๆหมู่บ้าน มาด้อมๆ มองๆ สุดท้ายก็เดินเข้ามาถามว่า

"พี่ครับ ผมอยากได้หนังสือ กับจักรยาน แต่ผมไม่มีเงินให้พี่หรอกครับ…"

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วตอบกลับไป

"เฮ้ย… อ้ายน้องหนังสือหน่ะ เลือกเอาไปได้เลย ตามสบาย…"

"อืมม์… แต่จักรยาน เอาไงดีหว่า เพราะลุงรับซื้อของเก่าเค้าก็จะเอา…."

เด็กชายนิ่งเงียบ บอกขอบคุณผมเบาๆ ด้วยแววตาเศร้าเล็กๆ ก้มหน้าก้มตาเลือกหนังสืออ่านเล่น หนังสือการ์ตูนเก่าๆ แยกออกไว้ แต่ก็แอบชำเลืองมอง รถจักรยานเก่าๆไปด้วยความเสียดาย…

 

ผมสังเกตเห็นอยู่สักพัก ในใจนึกขำ ในที่สุดก็บอกลุงรับซื้อของเก่าว่าไม่ขายจักรยานแล้ว หันไปบอกเด็กชายว่า.... "ถ้าอยากได้ก็จะให้ แต่ต้องช่วยพี่ทำงานแลกกันดีมั๊ย…"

เด็กชายยิ้มสดใส พยักหน้าอย่างดีใจ ตลอดบ่ายนั้นผมเลยมีลูกมือมาคอยช่วยขนของ รดน้ำต้นไม้… เพื่อแลกกับจักรยาน สีฟ้า… คันเก่าๆ…

สองสามวันต่อมา ผมผ่านเข้าไปในแฟลต นึกว่าจะเข้าไปหาอะไรกินรองท้องก่อนกลับบ้าน แล้วก็ได้เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งหัดถีบจักรยาน โดยมีพี่ชายคอยวิ่งจับท้ายรถให้ มีน้องชายคนสุดท้องวิ่งตามหลังอยู่อีกคน

ทั้งสามคนหัวเราะเสียงดังสดใส น้องๆ ผลัดกันหัดถีบจักรยาน โดยมีพี่ชายยังคงวิ่งคอยตามจับท้ายรถ ไม่ให้ล้มไปตลอดทาง… ผมนั่งกินข้าวไปจนเสร็จ ก็ยังไม่เห็นพี่ชาย มีโอกาสได้ถีบจักรยานเลย แต่ทั้งสามก็ดูมีความสุขดี… รุมเล่นจักรยานสีฟ้า… คันเก่าๆ…

วันอาทิตย์ต่อมา… วันแห่งความขี้เกียจ ผมนอนเปิดทีวีดูอยู่ในบ้าน มีเสียงเด็กๆ อยู่หน้าบ้านเหมือนอยากเรียกผม แต่ไม่กล้าพอ เดินออกไปก็พบพี่น้องสามคน ทันทีที่เห็นผม น้องชาย และน้องสาวรีบหนีไปหลบอยู่ข้างหลังพี่ชาย… แต่ก็ยังแอบโผล่หัวมามอง หัวเราะกันคิกคัก

ผมอมยิ้มถาม… "ว่าไง…มีอะไรอ้ายน้อง…"
พี่ชายยืนตัวตรงตอบด้วยเสียงดังฟังชัด
"พี่ครับมีงานอะไรให้ทำอีกมั๊ยครับ น้องสาวผมอยากได้ตุ๊กตาครับ…"






ผมยิ้มในใจอย่างนึกขำ… แล้วก็เลยอดดูทีวี มาคอยสอนไอ้ตัวเล็ก 3 คนปลูกต้นไม้ตลอดบ่ายวันนั้น ก่อนที่จะให้เงินพี่ชายไปซื้อตุ๊กตาให้น้องสาวจอมยุ่ง ในใจนึกสงสัยว่าอาทิตย์หน้า… อ้ายเด็กพวกนี้ แห่มากันอีกแหง๋ๆเลย… 5555555

การแบ่งปันความสุข..เป็นสิ่งที่ควรมีให้มากในสังคมชาวพุทธทั้งหลาย