สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

มิตรภาพ ในการเรียนรู้

--------------------------------------------------------------------------------


.....ฉันไม่รู้ว่าเมื่อวานเธอเป็นอย่างไร ทั้งไม่รู้ว่าแต่ละวัน และแต่ละช่วงเวลาที่ได้ผ่านพ้น
เธอแต่ละคนได้ดำเนินชีวิตมาเช่นไร
.

.เพราะนี่คือการพบกันครั้งแรก ระหว่างฉันกับเธอ

แต่ฉันรู้ว่า ก่อนที่ฉันจะได้พบกับเธอ และก่อนที่พวกเธอจะได้พบกัน ฉันกับเธอแต่ละคนต่างก็มีวิถีชีวิตเป็นของตนเอง

จนกระทั่งวันหนึ่ง พวกเธอแต่ละคนได้มารวมกัน และวันนี้ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย

การเดินทางของชีวิตของเราแต่ละคนช่างเหมือนกับสายน้ำเสียนี่กระไร เป็นสายน้ำสายเล็กๆ หลายๆ สาย ที่ไหลมาบรรจบพบกัน ณ จุดที่แตกต่าง

และในที่สุด วันนี้กระแสสินธุ์เล็กๆเหล่านั้น ก็ได้ก่อเกิดเป็นกระแสอภิชลาอันกว้างใหญ่ ล้ำลึก แต่ทว่าไหลไปเรื่อยๆ ไม่ซุกซนเหมือนที่ยังเป็นสายธารเล็กๆ

แต่ในความเงียบสงบลงแห่งกระแสธารอันกว้างใหญ่นั้น กลับแฝงด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ ที่สามารถพัดพาเอาผงฝุ่นและธุลี ที่อยู่เบื้องล่างกระแสธารนั้น ให้ติดตามไปด้วย

 ธุลีเหล่านั้น เปรียบประหนึ่งดังสิ่งที่อยู่ก้นบึ้งของใจพวกเราแต่ละคน นั่นคือความทรงจำ และความรู้สึกดีๆ ของพวกเราทุกคนที่มีต่อกัน และยังคงมีต่อกันอย่างนี้เรื่อยไป ตราบเท่าที่กระแสน้ำ อันกว้างใหญ่นี้ จะมีพลังที่จะพัดพาธุลีเหล่านี้ ให้ล่องไหลไปกับมัน
..


...วันนี้เป็นวันแรกพบ ระหว่างฉันกับเธอ ฉันจึงพอรู้ว่า วันนี้เธอเป็นเช่นไร แต่ฉันในฐานะผู้มาใหม่ ก็ไม่อาจรู้จักโลกของเธอทั้งใบได้ โดยอาศัยระยะเวลาอันจำกัด

 แม้จะเป็นผู้มาใหม่ ก็ไม่ได้หมายความว่า ฉันจะไม่เคยเป็นผู้เก่าในโลกใบอื่น ที่ไม่ใช่โลกของพวกเธอ

สิ่งที่ฉันรู้ในวันนี้ก็คือ ฉันได้รู้จักพวกเธอและโลกของพวกเธอ ซึ่งเป็นโลกใบใหม่ที่ฉันได้สัมผัส แต่สิ่งที่ฉันรู้ชัดเจนกว่านั้นก็คือ ฉันรู้จักตัวเองและโลกที่ฉันเคยอยู่ ซึ่งเป็นโลกที่ฉันได้เรียนรู้มาก่อนที่จะได้รู้จักโลกของพวกเธอ

แต่สิ่งที่ฉันรู้ชัดเจนและแจ่มแจ้งมากที่สุด ก็คือ โลกของฉันกับโลกของเธอ เป็นสิ่งที่มีทั้งความเหมือนและความแตกต่าง

โลกทั้งสองต่างก็เหมือนกันตรงที่ ทั้งคู่เกิดความรักและมิตรภาพ ที่ทุกคนในโลกแต่ละใบมีให้แก่กัน รวมทั้งจุดมุ่งหมายของมวลหมู่สมาชิกในโลกแต่ละใบ หากว่าต่างกันตรงที่ ผู้คนในโลกแต่ละใบ ต่างก็มีความคิดเป็นของตนเอง

ฉันไม่ได้บอกว่า ความคิดของใครถูกหรือผิด เพราะความคิดทั้งสอง ต่างก็มีจุดหมายปลายทางอย่างเดียวกัน คือความสุขของชนทั้งผองของโลกแต่ละใบ

เมื่อเธอเอ่ยถามถึงที่มาของความคิดของฉัน และฉันได้ตอบกับเธอ ฉันรู้ว่าเธอไม่เข้าใจที่มาของความคิดของฉัน

แน่นอน เธอไม่อาจรู้จักโลกของฉันทั้งใบได้ ในระยะเวลาจำกัด เหมือนกับฉันที่ไม่อาจเรียนรู้โลกของเธอทั้งใบได้ ในระยะเวลาที่เท่ากับที่เธอได้ทำความรู้จักโลกของฉัน [/font]

. ด้วยวันนี้ คือวันแรกพบ ระหว่างฉันผู้เป็นอาคันตุกะ กับเธอผู้ต้อนรับการมาของฉัน ฉันจะไม่สร้างประโยคคำถามกับเธอว่า ที่มีของความคิดของเธอนั้นมาจากไหน เพราะฉันคงไม่รู้และไม่เข้าใจ เหมือนกับที่เธอไม่รู้และไม่เข้าใจที่มาของความคิดของฉัน

สิ่งที่ฉันทำได้ดีที่สุดในวันนี้ วันแรกพบระหว่างเรา คือใช้เวลา และมิตรภาพ ในการเรียนรู้โลกของเธอ เวลาจะทำให้ฉันรู้จักโลกของเธอได้ดีขึ้น และทำให้เธอเข้าใจโลกของฉันได้มากขึ้น

 ส่วนมิตรภาพจะทำให้ความแตกต่างระหว่างโลกของฉันกับโลกของเธอ ได้มลายหายไป และเมื่อวันนั้นมาถึง ก็จะไม่มีใครแยกโลกของฉันออกจากโลกของเธอหรือแยกโลกของเธอออกจากโลกของฉันได้อีกต่อไป

เพราะไม่มีความแตกต่างใดๆ อีกแล้วระหว่างโลกของพวกเรา เพราะว่ามันได้กลายเป็นโลกใบเดียวกันแล้ว ประหนึ่งดัง กระแสชลอันกว้างใหญ่สองสาย ได้ล่องไหลมาบรรจบพบกัน กลายมาเป็นห้วงมหรรณพอันกว้างใหญ่กว่า และเป็นเอกภาพ

 ไม่มีใครแยกธาราแห่งห้วงมหรรณพได้ว่า ส่วนใดมาจากกระแสธารสายใด และไม่มีใครสามารถนำชลธารจากห้วงมหรรณพ กลับไปสู่กระแสสินธุ์อันกว้างใหญ่สองสายนั้นได้เช่นเดียวกัน เพราะว่าแม้แต่ที่มาของห้วงมหรรณพ ก็ยังไม่มีใครสามารถหาความแตกต่างได้เลย

**** ฉันต้องการให้วันนั้นมาถึง และฉัน
ก็คิดว่าเธอก็คิดเช่นฉัน แต่ฉันจะไม่นั่งรอการมาถึงของสิ่งที่ฉันต้องการ อยู่ในมุมหนึ่งแห่งความเงียบงัน โดยที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย**** ตรงกันข้าม ฉันจะพยายามพาชีวิตของฉัน ให้ไปถึงวันนั้นให้จงได้ ไม่ว่ามันจะเนิ่นนาน หรือหนทางข้างหน้าจะลำบากยากเข็ญเพียงใด แต่งานนี้ ฉันคงทำคนเดียวไม่ได้ เพราะฉันไม่ใช่ผู้ที่จะสามารถขีดเส้นชีวิตให้ใครได้ ถ้าเขาไม่เต็มใจ

//statr ดังนั้นเธอก็เช่นกัน ต้องช่วยกันนำเราไปสู่วันนั้นด้วยกันทั้งหมด เพราะกว่าเราจะเดินทางไปถึงวันนั้น จากวันแรกพบ ถึงวันแห่งความฝันของเรา เราก็คงต้องใช้เวลา และมิตรภาพมากมายพอดู
..
...


 ดอกแก้วค่ะ