สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

ความรู้อันถูกต้อง เป็นเพียงมุมมองที่เปลี่ยนไป  ::)เข้าใจอย่างที่เราเข้าใจ ในความไม่มี และไม่เป็นจริง ในสิ่งที่เราเห็น และเรารู้สึกว่ามันเคยเป็น และเป็นอย่างนั้นมาก่อน.... นิพพาน....ค่อยว่ากัน.....ผมเองก็แสวงหาเพื่อนร่วมทางเช่นเดียวกัน....หากเพื่อนๆท่านใดสนใจเป็นเพื่อนเสวนา..คลิ๊ก...  

ตั้งมากมายความคิด ตั้งมากามายความรู้ ตั้งมากมายมุมมอง ตั้งมากมายความเชื่อ ตั้งมากมายในสิ่งที่รู้สึกว่าเป็นความจริง ตั้งมากมายที่เรารู้สึกต้องการ ตั้งมากมายที่เราปารถนา ตั้งมากมายของความรู้สึกที่เรารับรู้ ตั้งหลากหลายครูบาอาจารย์ และสิ่งสำคัญคือความรู้สึกว่าตัวเราชีวิตเรา....มันจึงยากเหลือเกินที่จะเข้าใจ....เมื่อมองเห็นของที่วางอยู่ ก็ย่อมรู้สึกว่ามันมีอยู่ เมื่อของตรงนั้นหายไป ก็ย่อมรู้สึกว่ามันหายไปและไม่มีอยู่ แค่เริ่มต้นก็งงเป็นไก่ตาแตกแล้ว  นั้นแหละจึงต้องสังวรณ์  จึงเป็นที่มาของการปฎิบัติสมาธิ ภาวนาไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อความคิดแน่วแน่จนกระจ่างบอกใครก็ไม่ได้จะพูดอย่างไรมันก็พูดไม่ถูก  แล้วทุกอย่างก็เริ่มกระจ่างชัดตามวิถีของการเดินไปตามทางๆนี้ :-*มีกับไม่มี  เป็นจริงกับไม่เป็นจริง  ถูกกับผิด  ใครจะไปรู้ตรงช่องว่างระหว่างกลางมันจะมีของดีซ่อนอยู่ อิๆๆๆ......สัมมาทิฎฐิ.....
 

ตราบใดมุมมองของเรายังไม่เปลี่ยน  ความกระจ่างชัดของธรรมชาติในตัวเรา  ยังไม่ปรากฎแก่ความรู้สึกนึกคิดในตัวเราอย่างซาบซึ่งจนเราสลัดความรู้สึกมันออกจากห้วงของความคิดไม่ได้  การตามรู้ในวิถีแห่งกายใจก็เป็นการผูกพันในอัตตาอีกแบบหนึ่งเท่านั้น  จะผ่อนคลายได้บ้างก็เพราะความรู้สึกของเรานั้นผูกติดในการกำหนด ไม่ส่งออกไปตามผัสสะอารมณ์และตามโมนนึก  ทุกข์ที่เกิดจากอารมณ์เหล่านั้นจะผ่อนคลายและลดลงตามลำดับ  แต่เราก็ไม่สามารถสลัดตัวออกจากวังวนได้  เผลอเมื่อไหร่มันก็ตามหลอนเราอีก  ครับ....สัมมาทิฎฐิ...

ตามหลักของความจริง  โดยธรรมชาติเดิมๆของมัน  ตามความเป็นธรรมชาติที่แท้จริงแล้ว...ไม่มีสิ่งที่ต้องหลุดพ้น  หรือใครๆี่ต้องถูกกักขัง  มันเป็นเพียง...ปฎิจสมุปบาท (สิ่งนี้มีสิ่งนี้ต้องมี  ก็เท่านั้น)  ฤาเป็นเพียงสิ่งที่อาศัยซึ่งกันและกันทำให้เกิดขึ้นก็เท่านั้นแล...แต่สิ่งที่ผันผวนก็คือ...สัตว์โลกที่มีเผ่าพันธ์เป็นมนุษย์  มีความจำที่มาก  และผลิตผลของความจำก็ขยายความ  เป็น...วิตก...วิจาร...หรือ...ระลึกและจินตนาการ .(ทุกข์) จึงมีเรื่องนั้น เรื่องนี้ให้เราต้องคบคิดตลอดเวลา.(ทุกข์).( มันเป็นเืรื่องจริงนะจ๊ะ....ที่ต้องมีการปฎิบัติแบบเชื่องช้า  และเฉียบพลัน)  เพื่อดับความวิตกวิจาร. และระลึกกับจิตนาการ (ดับทุกข์) วิธีการเหล่านี้มีอยู่จริงครับ... ส่วนวิธีการที่ถูกต้องนั้น  มันขึ้นอยู่กับตัวเราเองว่าจะชอบแบบเชื่องช้าหรือเฉียบพลัน...เรียนรู้ว่าทาน  ศีล  สมาธิ  ปัญญา  แล้วค่อยๆปฎิบัติำตามลำดับ....หรือคิดๆๆจนหนึ่งผุดแล้มันก็หยุดคิด   ค่อยๆคิด ค่อยๆเลือกพิจารณานะครับ...สงสัยถามต่อ...สัมมาทิฎฐิ...

man123 เราปฎิบัติธรรมมานานแค่ใหนกี่ปีแล้วขอถามหน่อยครับ  กลัวเป็นกัลญาธรรมชี่นำผิด  เพราะภูมิธรรมสภาวะแต่ละบุคลไม่เหมือนกัน  แต่สิ่งใดที่เราทำมันลงไปแล้วรู้สึกว่ามัมผ่อนคลายทุกข์ได้  และเป็นการไม่เบียดเบียนใครหรือตัวเรามันก็แนวทางเดียวกันละครับ  ต่างก็แค่วิถีการ...สัมมาทิฎฐิ...

ผมเพิ่งเริ่มครับ ประมาณ 4 เดือนครับผมก็อ่านบทความธรรมมะบ้างสงสัยคงจะคนละวิธีการจริงๆแหละครับเพราะผมละทุกข์โดยการรู้ รูป-นามหรือ กายใจปัจจุบัน มันก็ช่วยให้ผมลดทุกข์ได้มากขึ้นเรื่อยๆตามระยะเวลาที่ปฏิบัติอะครับ หรือที่เรียนว่าเจริญวิปัสสนาอะครับ

ขอบคุณครับ ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคน