สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

นิทานจีน นำมาฝากครับ

ซูตงพอ เป็นอำมาตย์ใหญ่ และเป็นนักประพันธ์ชื่อดัง เขียนหนังสือไว้มากมายทั้งทางโลกและทางธรรม มีชื่อเสียงขจรขจายไปทั่ว

       ซูตงพอ เป็นศิษย์ของพระอาจารย์เซนชื่อดังรูปหนึ่ง  วันหนึ่งคิดจะแสดงว่าตนปฏิบัติถึงขั้นล้ำลึกแล้ว  จึงเขียนเป็นโศลกว่า

ค้อมหัวคำนับฟ้าเหนือฟ้า
แสงเจิดจ้าสาดส่องเหล่าเวไนย
ลมแปดทิศโหมมาไม่หวั่นไหว ****
นั่งนิ่งในดอกบัวสีม่วงทอง


      เขียนเสร็จแล้วให้คนรับใช้นำไปให้พระอาจารย์ พระอาจารย์อ่านแล้วก็เขียนใส่ด้านหลังโศลกว่า “ ผายลม “ ( เป็นศัพท์สแลงแปลว่า เพ้อเจ้อ ไร้สาระ)

      เมื่อ ซูตงพอ อ่านแล้ว ให้บันดาลโทสะยิ่งนัก นั่งเรือข้ามฟากไปหาพระอาจารย์ทันที พระอาจารย์รู้อยู่แล้วว่า ซูตงพอ ต้องมา จึงสั่งลูกศิษย์ไว้แล้วว่า วันนี้ไม่รับแขก ซูตงพอ ยิ่งเดือดดาลเพิ่มขึ้นไปอีก  ถือวิสาสะเดินไปที่ห้องพักพระอาจารย์  ขณะที่กำลังจะยกมือขึ้นเคาะประตู เห็นกระดาษแผ่นหนึ่งติดไว้ที่หน้าประตูว่า

ลมแปดทิศโหมมาไม่หวั่นไหว
แต่ลมตดเดียวซัดท่านมาถึงนี่


      ซูตงพอ เลยรู้สึกตัว และอดขบขันตัวเองไม่ได้ หลังจากนั้นจึงมีคำพังเพยมาจนถึงทุกวันนี้ว่า “ จงเอาเยี่ยง แต่อย่าเอาอย่าง ซูตงพอ “  เอาเยี่ยงที่ฝักใฝ่ธรรมะ แตกฉานอภิธรรม  แต่อย่าเอาอย่างที่  การปฏิบัติยังไปไม่ถึงไหน

 **** ลมแปดทิศ เป็นสำนวนเปรียบเทียบ หมายถึง โลกธรรมทั้งแปด คือ ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ เสื่อมลาภ เสื่อมยศ  ทุกข์  นินทา