สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

วันนี้ว่าจะเขียนต่อในบทความ รู้สึกความสงบของจิตเราเปลี่ยนไป...เลยของดนะครับพี่น้อง

ขอยืมบทความของท่านเกียรติคุณหน่อยนะอ่านแล้วได้ใจ....................
- ธรรมารมณ์ไรๆที่เป็นอกุศลลามกทั้งปวง ย่อมเป็นไปในราคะ
- ความกำหนัดในธรรมมารมณ์ ย่อมเป็นไปใน โลภะ โทสะ โมหะ
- ธรรมมารรมณ์ใดๆอันประกอบด้วยโมหะทั้งหลาย เมื่อเสพย์เข้าไปย่อมหลงอยู่ฉะนั้น
- โกรธจนลืมตัวขาดสติ เพราะมีจิตจดจ่อลุ่มหลงเสพย์กับอกุศลวิตกอันเป็นไปในพยาบาท
- เมื่อมิจฉาสังกัปปะเข้าไป ในขณะใดขณะหนึ่งย่อมมีความโลภทำให้เพลินเพลินในอารมณ์ปรุงแต่งอันเร่าร้อนนั้นๆจนหลงลืมไม่รู้ทันอกุศลจิต ไม่รู้ตัวทั่วพร้อม
- ความเพลิดเพลินไรๆอันดำเนินไป เมื่อเสพย์แล้วย่อมหลงลืมปัจจุบันขณะ มีจิตน้อมเสพย์ความเพลิดเพลินยินดีนั้นไปไม่รู้ตัว

พระพุทธเจ้าจึงตรัสกับพระสารีบุตรว่า(ขอกล่าวโดยย่อ)

ดูกร ! สารีบุตร ธรรมารมณ์ที่ควรเสพย์ และ ไม่ควรเสพย์ เป็นไฉน
-ธรรมมารมณ์ใดที่เสพย์แล้ว ทำให้กุศลเสื่อมลง แล้วอกุศลเกิดขึ้น ธรรมมารมณ์นั้นๆไม่ควรเสพย์
-ธรรมมารมณ์ใดที่เสพย์แล้ว ทำให้อกุศลเสื่อมลง แล้วกุศลเกิดขึ้น ธรรมมารมณ์นั้นๆควรเสพย์