สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

ใบที่ ๑ .
ต้องละชั่ว ทำดี ทำจิตให้บริสุทธิ์
และมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่ง
แล้วชีวิตจะประสบแต่ความสุขและเจริญรุ่งเรือง

**************

อันความชั่ว ละให้ได้ ในทุกสิ่ง
ความดียิ่ง ต้องเติมเพิ่ม เสริมเสมอ
ปฏิบัติ ขัดเกลาใจ ไม่เผลอเลอ
จึงสมชื่อ ตามรอยบาท พระศาสดา
พึ่งพระพุทธ พระธรรม แลพระสงฆ์
กราบบรรจง อย่างเคารพ นบเกศา
พระไตรคุณ สูงสุด พสุธา
ขอบูชา มิเป็นอื่น แสนชื่นใจฯ

ใบที่ ๓.
มีเสน่ห์ด้วยหลัก สังคหวัตถุ ๔ คือ
  ๑. ทาน  การให้
  ๒. ปิยวาจา  พูดจาอ่อนหวาน
  ๓. อัตถจริยา  การประพฤติสิ่งที่เป็นประโยชน์
  ๔. สมานัตตตา  การมีตนเสมอต้นเสมอปลาย

*****************
(หนึ่ง)การให้ ย่อมผูกใจ ผู้ได้รับ
ศัตรูกลับ เป็นมิตร สนิทสนม
ผู้คนรัก อิงแอบ แนบชิดชม
เพื่อนอุดม ล้อมรอบ ชื่นชอบใจ
(สอง)วจี ดีไพเราะ เสนาะโสต
จิตปราโมทย์ ชุ่มฉ่ำ คำขานไข
แม้บึ้งตึง ขึงโกรธ พิโรธใด
ก็หายได้ เพียงถ้อยหนึ่ง ซึ้งวลี
(สาม)จริต กิริยา มารยาท
ดูสมมาตร สะอาดตา สง่าศรี
พร้อมมิตรจิต มิตรใจ ในไมตรี
น้อมยินดี ช่วยชอบ ประกอบการ
(สี่)ต้นปลาย คงที่ ไม่มีเปลี่ยน
กาลหมุนเวียน เพียรพบ ประสบผสาน
สายสัมพันธ์ หวานชื่น เหมือนคืนวาน
สี่สถาน ทำได้ ครองใจคนฯ

ใบที่ ๕.
ภัยใหญ่ในวัฏฏะสงสารคือการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
เกิดมาในร่างมนุษย์นับว่าประเสริฐ เป็นโอกาสที่ใช้
ทำกุศลจนถึงเจริญวิปัสสนาได้หลุดพ้น

****************
ภัยใหญ่ในวัฏฏะ
คือชาติชะรา มะระณัง
โศกเศร้าเคล้าประดัง
คับแค้นคลั่งดั่งอัคคี
เกิดมาได้เป็นคน
ทำกุศลก่อนเป็นผี
หลงใหลในโลกีย์
ร้าวราคีอัปรีย์ใจ
ชีวิตนี้นิดน้อย
คอยแต่ถอยอายุขัย
สังขารเนิ่นนานไป
มีแต่ไข้ในกายา
เตรียมตัวก่อนล่วงลับ
ถึงคราวดับสัพสังขา ร์
เหลือชื่อไว้ลือชา
พสุธาไม่ราคิน
เกิดมาอย่าอาภัพ
เพียงร่างดับรกแผ่นดิน
รู้แค่แต่หากิน
กอบโกยสินคนนินทา
------------------
ฝากไว้ให้ชาวพุทธ
โชคสูงสุดเป็นวาสนา
ธรรมะพระศาสดา
สืบทอดมายังสมบูรณ์
รีบเรียนเพียรศึกษา
ก่อนเนื้อหาจะดับสูญ
กายมนุษย์สุดสมบูรณ์
เพราะเกื้อกูลภูมิวิปัสสนา
สืบสานการพระศาสน์
อย่าให้ขาดซึ่งศรัทธา
ปฏิบัติภาวนา
เพื่อบูชาพระพุทธองค์
เห็นธรรมคือเห็นท่าน
เห็นนิพพานตามประสงค์
ปฏิจจะ สิบสององค์
ขาดสิ้นลงตรงมรรคญาณฯ

ใบที่ ๗.
เมื่อถูกความกลัวคุกคามเอาแล้ว อย่าได้ยึดเอาภูเขาบ้าง ป่าไม้ที่ศักดิ์สิทธิ์บ้าง รุกเจดีย์บ้าง ว่าเป็นที่พึ่งของตน
นั่นไม่ใช่ที่พึ่งอันเกษม นั่นไม่ใช่ที่พึ่งอันสูงสุด
ผู้ใดถือเอาสิ่งนั้นๆ เป็นที่พึ่งแล้ว ย่อมไม่หลุดพ้นไปจากทุกข์ทั้งปวงได้

ส่วนผู้ใดที่ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งแล้วเห็นอริยสัจทั้งสี่ด้วยปัญญาอันถูกต้อง
นั่นแหล่ะที่พึ่งอันเกษม คือที่พึ่งอันสูงสุด ผู้ใดถือเอาที่พึ่งนั้นแล้ว ย่อมหลุดพ้นไปจากทุกข์ทั้งปวงได้แท้…

*******************************

เมื่อภัยมาใกล้ตัว
ต่างหวาดกลัวหาที่พึ่ง
ยึดเหนี่ยวเกี่ยวสิ่งหนึ่ง
หวังเข้าถึงความปลอดภัย
แม่น้ำคูภูเขา
ถูกยึดเอาเป็นเจ้าใหญ่
จอมปลวกพวกต้นไม้
ทิศตกใต้กราบไหว้กัน
ศาลผีนี้ศาลปู่
ศาลพระภู มิ์บูชาขวัญ
จันทราดวงตะวัน
เทพสวรรค์ให้บันดาล
ม้าทรงเชิญองค์เจ้า
เครื่องเซ่นเหล้าของคาวหวาน
ร่ายมนต์คำบนบาน
เหมือนเป็นศาลกินสินบน
คนเราเบาปัญญา
แสวงหาสิ่งไร้ผล
มิพึ่งกำลังตน
ไม่ฝึกฝนตนแก้ไข
พึ่งพิงสิ่งภายนอก
ล้วนปลอก ลอก หลอกสาไถย
นับวันอันตราย
เป็นทุกข์ใหม่ใจระอา
-----------------
สิ่งหนึ่งพึงพึ่งได้
คือพระไตรรัตนา
สัจจะจตุรา
องค์มรรคาพาพ้นภัย
มองเห็นทุกข์ในสุข
กายคือคุกมีคูถไหล
ทุกอย่างต่างผ่านไป
ไม่หลงใหลในตัวตน
เข้าหาศีลาจารย์
ถวายทานการกุศล
ปฏิบัติขัดเกลาตน
ถึงมรรคผลหลุดพ้นภัยฯ

ใบที่ ๙.
ศีล สมาธิ ปัญญา นำมาซึ่งความสุขอันแท้จริง สุขที่สงบเย็นปราศจากกิเลสอันเร้าร้อน
ศีล นำมาซึ่งความสงบกาย วาจา
สมาธิ นำมาซึ่งความสงบจิต
ปัญญา นำมาซึ่งความสงบจากกิเลสทั้งปวง

***************************
ถือศีลละทิฏฐิ
มีสติมิไหวหวั่น
รูปนามปัจจุบัน
คือขอบขั้นบันไดไป
คิดดีดำริดี
กายวจีควบคุมได้
ตั้งจิตสถิตใน
สี่ปัจจัยให้จงดี
กาเย เวทนา
อีกจิตตา ธัมมามี
กายิน มนินทรีย์
สองสิ่งที่มีแยกกัน
เห็นภัยในสังขาร
เบื่อหน่ายการรำคาญขันธ์
ธาตุสี่แยกแตกกัน
ร่างกายนั้นอันตะธาน
พึงเห็นเป็นซากศพ
เหม็นตลบ อบสุสาน
วางใจให้เฉยชาน
มุ่งนิพพานเถิดท่านเอยฯ

ใบที่ ๑๑.
ไม่คบคนพาล สังสรรบัณฑิต บูชาบุคคลที่ควรบูชา
ชีวิตจะก้าวหน้าและประสพความสำเร็จ

---------------------------------

อย่าคิดคบ คนพาล สันดานหยาบ
อย่าทามทาบ เป็นมิตร สนิทสนม
ก่อเกิดทุกข์ ทรุดต่ำ ระกำตรม
ประชาคม เขาตำหนิ ระอิดระอา

คบคนดี เป็นศรีมิตร ได้ชิดใกล้
สบายใจ ไร้กังวล ดลสุขา
คอยตักเตือน ฉัทน์เพื่อนพี่ มีเมตตา
เก็บรักษา ความลับ ระงับใจ

บูชา บุคคล ควรบูชา
ให้คุณค่า ตราขวัญ อันยิ่งใหญ่
ตามรอยท่าน อย่างหาญกล้า ฟันฝ่าไป
สู่เส้นชัย หมายมุ่ง อันรุ่งเรืองฯ