สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma

ลองไปค้นหาในคำสอนของหลวงปู่ฤๅษีดูครับ

โดยความเห็นส่วนตัวผมแล้วอาศับความรู้สึกเอานะครับไม่ได้รู้จริงอาจจะเป็นสิ่งที่ผิด คือ

บุญไปถึงคนที่เราอุทิศส่วนบุญกุศลให้อย่างไรเมื่อเขาไปเกิดแล้ว

- ถ้าเขาไปเกิดแล้วก็เหมือนเราแผ่เมตตาไปให้เขาแหละ คนตายคนเป็นได้รับหมด แต่จิตเราเองมีกำลังพอที่จะให้เขาไหม ดังนั้นจึงต้องทำเหตุใน ศีล ทาน ภาวนา ให้มาก

---

บุญตนได้รับยังไง

- จะจัดของไหว้ หรือ ใส่บาตร หรือถวายสังฆทาน หากเขาไปเกิดแล้วเขาก็ไม่ได้รับหรอก แต่สุดท้ายสิ่งที่เราจัดแจงถวายพระนั้น เราก็เป็นผู้ได้รับเอง เป็นผลทานตนบ้าง เป็นบารมีทานตนบ้าง เมื่อตายแต่กายแตกไป สิ่งที่เราถวายพระไปนั้นแลเราจะเป็นผู้ได้รับเอง

- ไหว้ตรุษจีน ไหว้สาร์ทจีน สาร์ทไทย สุดท้ายไหว้เสร็จ ผมก็กินของที่ทำไหว้เอง
- ถวายสังฆทาน ไม่ว่าจะอุทิศให้พ่อแม่บุพการีที่ละโลกนี้ไปแล้ว แต่สุดท้ายผมก็อิ่มเอิบใจผมนี้เอง ที่ทำความได้กตัญญูให้พ่อแม่บุพการีแม้มีชีวิตอยู่หรือละโลกนี้ไปแล้ว อิ่มใจเต็มสุขจากการสละ การให้ การเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การทำเพื่อผู้อื่น การทำให้ผู้อื่น ละโลภ สลัดจากความต้องการเป็นผู้รับฝ่ายเดียว ความไม่ลุ่มหลงทรัพย์สินเงินทองอันปรนเปรอตน จนไม่ปารถนาสิ่งไรๆอีกเลยล่ะ มันอิ่มเต็มใจ จนไม่อยากอีกเลย
- ผู้รู้ท่านว่าแม้เมื่อตายเพราะกายแตกไป บุญบารมีที่ทำบุญให้แก่ผู้อื่นนี้ก็จะติดตามเราไฟทุกภพชาติ ไม่ว่าจะเป็นความกตัญญูกตเวทีก็ดี เมตตาก็ดี กรุณาก็ดี มุทิตาก็ดี อุเบกขาก็ดี ศีลก็ดี ทานก็ดี ความทำไว้ในใจถึงกุศลก็ดี สติก็ดี สัมปะชัญญะก็ดี สมาธิก็ดี ปัญญาก็ดี
- ผู้รู็บางท่านได้กล่าวไว้ว่าของที่เราเคยภวายพระสิ่งนั้นก็จะถือเกิดขึ้นรอเรา ณ ที่อันควรนั้นก็มี

- เพราะมันเป็นอย่างนี้เลยไม่รู้ว่าใครจะได้รับบ้าง..แต่ที่แน่ๆคือเราได้รับแน่นอน