ชาวพุทธ...ที่ชอบขอ

ชาวพุทธ...ที่ชอบขอ

เช้าวันหนึ่ง อาตมาออกบิณฑบาต เจอโยมสีกาวัยกลางคน ออกมายืนอยู่หน้าบ้าน พร้อมกับขันข้าว คอยใส่บาตร อาตมาเดินผ่านมาจึงยืนรอรับ ทำหน้าที่เป็นสะพานบุญให้โยม โยมสีกานั่งลงยกขันข้าวขึ้นเหนือหัวเล็กน้อย ไ้ด้ยินเสียงอธิษฐาน...ทำท่าจะลุกขึ้นใส่บาตร กลับนั่งลง เสียงพึมพำ ขอต่ออีกรอบ ไม่ทราบว่าขอสวรรค์กี่ชั้น เช้าๆ ยุงเยอะกัดขาพระตั้งหลายตัว บ้านถัดไปก็คอย พระก็นึกในใจว่า "โยม เอ้ย โยม ข้าวทัพพีเดียว ขอมากขอมาย ค้ากำไรเกินควรไปแล้วล่ะมั่ง โยม"

มีเศรษฐีคนหนึ่ง คำว่าเศรษฐี ต้องแน่ใจว่า ในชีวิตนี้ ไม่ขาดอะไร แต่มีนิสัยชอบ "ขอ" ไม่ว่าจะทำบุญให้ทาน ทำวัตรสวดมนต์ แกต้องขอต่อท้ายทุกทีไป เช้าขึ้นกิจวัตรที่ต้องทำคือ เข้าห้องสวดมนต์ทำวัตรเช้า จบบททำวัตรเช้าแกก็เริ่มขอ "ด้วยอานุภาพผลานิสงค์ในการสวดมนต์ ภาวนาของข้าฯ ขอจงดลบันดาลให้ข้าพเจ้าจงมีทรัพย์สินเงินทองข้าวของไหลมาเทมา ขอให้ข้าพเจ้าร่ำรวยเป็นร้อยเท่าทวีคูณ...ฯลฯ" เสียงของเศรษฐีดังออกมาจากห้องพระ บังเอิญมีคนขอทานมานั่งรอท่านเศรษฐีตั้งแต่เช้า เมื่อได้ยินขอตั้งมากมาย ขอทานจึงเปลี่ยนใจลุกขึ้น พอดีกับเศรษฐีเดินออกมาจากห้องพระ จึงพูดกับขอทานว่า

"นี่เธอ จะรีบไปไหน เอ๊านี่ ข้าให้ 5 บาทมารับไป เร้ว !"

"ขอบคุณครับ ท่านเศรษฐี แต่ผมไม่รับเงินจากท่านหรอก"

"เพราะอะไร เจ้าจึงไม่รับ"

"ก็เพราะ ท่านกับผม มันอาชีพเดียวกัน เมื่อครู่ ท่านเศรษฐีขอมากกว่าผมอีก" ว่าแล้วขอทานรีบลงเรือนไป

ทุกวันนี้ เราเป็นชาวพุทธกันอย่างไร ได้ปฏิบัติตามครรลองอันดีที่พระพุทธองค์ ท่านสั่งสอนกันหรือไม่ ถ้าเราอ่านพระไตรปิฎกครบทุกเล่ม ท่านไม่เคยตรัสไว้เล่มไหนเลย ว่าพวกเธอต้องการสิ่งไหนหรืออยากได้อะไรให้ "ขอเอา" ไม่มี มีแต่เคยตรัสไว้ว่า ต้องการสิ่งใดที่ถูกต้องให้ทำเอา

คำว่าบุญ แปลว่าธรรมชาติที่ชำระจิตให้ผ่องใส ทำบุญครั้งหนึ่งให้ลดกิเลส ความเห็นแก่ตัวลงไป จิตที่คิดจะให้ สบายกว่าจิตที่คิดจะเอานะ - คุณโยมเอ๋ย....

ขอบคุณบทความจาก ธรรมะไทย

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชาวพุทธ...ที่ชอบขอ (อ่าน 4605 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma