อยู่ในโลกแต่มิได้เป็นคนของโลก

อยู่ในโลกแต่มิได้เป็นคนของโลก

ลักษณะของผู้บรรลุธรรมนั้น มิได้ผิดแผกแตกต่างไปจากปุถุชนเลย พระพุทธเจ้าและบรรดาสาวกนั้น เมื่อตรัสรู้ธรรมแล้ว ก็ยังทรงมีพระจริยาวัตร เช่นบุคคลธรรมดาทุกประการเรียกง่าย ๆ ว่า ยังรู้จักหิว รู้จักปวดตามธรรมชาติ
รู้จักหนาวร้อนตามภูมิมิอากาศที่ผันแปรไป และยังต้องการอาหารและที่อยู่อาศัย ฯลฯ เช่นเดียวกับมนุษย์ปุถุชนอื่น ๆ เช่นนี้จึงเรียกได้ว่าสผู้บรรลุธรรมเหล่านั้นยังอยู่ในโลก ก็เป็นไปตามกฏของโลก

ความแตกต่างที่ทำให้ผู้บรรลุธรรมแตกต่างไปอยู่ที่สภาวะจิต ความไม่ยึดติดเกาะเกี่ยวกับโลกีย์วิสัยเช่นนี้ เขาจึงไม่ข้องกับโลกเรียกได้ว่า แม้จะอยู่ในโลกก็มิได้เป็นคนของโลก เมื่อเกิดความพลัดพรากปุถุชนจะทุกข์โศก เพราะความไม่เข้าใขในธรรมชาติของสรรพสิ่ง ในขณะที่ผู้บรรลุธรรมจะสามารถวางเฉย ไม่ตกเป็นทาสของความทุกข์ เพราะจิตของเขาเป็นอิสระเสียแล้ว ด้วยเข้าถึงความเป็นไปที่แท้จริงของธรรมชาตินั่นเอง เหตุนี้ เขาจึงมิได้เป็นคนของโลก

ที่มา....คัดลอกจากหนังสือ อภิมหามงคลธรรม

	ผู้เขียน	หัวข้อ: อยู่ในโลกแต่มิได้เป็นคนของโลก (อ่าน 4275 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma