จุลลธนุคคหชาดก

จุลลธนุคคหชาดก

ในอดีตล่วงมาแล้ว ได้มีมานพชาวเมืองพาราณสีคนหนึ่งเรียนศิลป
ทั้งปวงในเมืองตักกศิลา สำเร็จวิชาธนู ได้มีชื่อปรากฎว่าจุลลธนุคคห-
บัณฑิต คือเป็นบัณฑิตเรียนสำเร็จวิชาธนู แต่ยังเป็นหนุ่มน้อย (อย่าง
ได้ปริญญาเป็นบัณฑิตในบัดนี้)อาจารย์ของธนุคคหะนั้น พอใจว่าธนุคคหะ
เรียนศิลปะได้เหมือนตน จึงยกธิดาของตนให้เป็นภริยา

ธนุคคหะพาภริยาเดินทางกลับเมืองพาราณสี เมื่อเดินทางไปถึงทางป่า
ชัฏตำบลหนึ่ง ที่ไม่มีใครกล้าจะเดินผ่านไป เพราะมีช้างดุร้ายคอยทำร้าย
คนเดินทาง ธนุคคหะผู้แม่นธนูไม่กลัวจึงพาภริยาเดินทางผ่านเข้าไป
ก็พบช้างดุวิ่งเข้ามาจึงยิงลูกศรไปดอกหนึ่ง ต้องตระพองช้างดุร้ายทะลุ
หลัง ช้างร้ายก็ล้มลงในที่นั้น ตำบลนั้นจึงเป็นที่ปลอดภัยของคนเดินทาง
ทั้งปวง

ธนุคคหะพาภริยาเดินทางต่อไป ถึงทางป่าชัฏอีกตำบลหนึ่ง อันเป็น
แหล่งโจร 50 คนซ่องสุมอยู่ คอยฆ่าปล้นคนเดินทาง ธนุคคหะผู้แม่น
ธนูไม่กลัวได้เดินทางเข้าไป พบพวกโจรกำลังนั่งปิ้งเนื้อเสียบไม้บริโภค
กันอยู่ พวกโจรเห็นธนุคคหะเดินมากับภริยาผู้ประดับตกแต่งกาย จึง
พากันลุกขึ้นจับตัว แต่นายโจรเป็นผู้ฉลาดดูลักษณะคน สังเกตุรู้ว่าชาย
คนนี้เป็นคนเย่อหยิ่ง จึงห้สมโจรบริวารทั้งปวงมิให้ลุกขึ้นสักคนหนึ่ง
ธนุคคหะส่งภริยาเข้าไปหาพวกโจร ให้ขอเนื้อมาบริโภคสักเสียบไม้
หนึ่ง นายโจรจึงสั่งให้บริวารให้ พวกโจรได้ให้เสียบไม้เนื้อดิบที่ยังมิได้
ปิ้ง เพราะคิดว่าพวกเราก็ต้องปิ้งกันเอง

ฝ่ายธนุคคหะเป็นผู้ยกตน จึงโกรธพวกโจรว่าให้เนื้อดิบ พวกโจรก็โกรธ
ว่าบุรุษนี้คนเดียวเท่านั้น มาแสดงหมิ้นเหมือนพวกเราเป็นสตรี จึงลุกฮือ
ขึ้นพากันวิ่งเข้าไป ธนุคคหะจึงยิงพวกโจรล้มลง 49 คน ด้วยเกาทัณฑ์
49 ดอกก็หมดเกาทัณฑ์ เพราะรางเกาทัณฑ์บรรจุเกาทัณฑ์หรือลูกศร
ทั้งหมด 50 ดอก ธนุคคหะได้ยิงช้างเสียดอกหนึ่งจึงเหลือ 49 ดอก
เมื่อยิงโจรอีก 49 ดอก ฆ่าโจร 49 คนก็หมดลูก ยังเหลือนายโจรอีก
1คน ธนุคคหะจึงผลักนายโจรให้ล้มลงแล้วทับอยู่บนอกของนายโจร
ร้องบอกภริยาให้ส่งดาบให้เพื่อตัดศีรษะของนายโจร

ฝ่ายภริยาของธนุคคหะ ซึ่งถือดาบอยู่ในขณะนั้นได้เกิดสิเนหานายโจร
โดยฉับพลัน จึงยื่นด้ามดาบให้ในมือของนายโจร นายโจรก็จับด้ามดาบ
กระชากออก ตัดศีรษะของธนุคคหะ ครั้นฆ่าธนุคคหะแล้วก็พาหญิงนั้น
ไป พลางถามถึงชาติตระกูลเรื่องราว นางก็บอกเล่าโดยตลอด จนถึงว่า
นางได้เกิดสิเนหานายโจรจึงได้ฆ่าสามีของตนเสีย นายโจรเมื่อได้ฟังดัง
นั้นแล้วคิดรังเกียจ ว่าหญิงนี้ให้ฆ่าสามีของตนเสียได้ เห็นชายอื่นเข้าก็
จักทำเราอย่างนั้นอีก เราควรทิ้งเสียเถิด

ครั้นพานางไปจนถึงแม่น้ำสายหนึ่งขวางทางอยู่ จึงหลอกว่าน้ำนี้มีจรเข้
ดุจะทำอย่างไร นางกล่าวขอให้นายโจรห่อเครื่องประดับของนาง นำข้าม
ฟากไปไว้ที่ฝั่งโน้นก่อน แล้วกลับมารับนางข้ามฟากไป นายโจรรับคำฉวย
ห่อเครื่องประดับทั้งหมดข้ามฟากไปถึงฝั่งแล้วเดินไป นางเห็นอาการดัง
นั้น จึงร้องคร่ำครวญขอให้นายโจรกลับมารับ ฝ่ายนายโจรก็ร้องตอบมา
ว่า หญิงเช่นนี้จะไปให้ไกลสุดไกล แล้วถือห่อเครื่องประดับหนีไป นางจึง
ถูกทอดทิ้งอยู่เดียวดายในกลางป่า ลงนั่งร้องไห้อยู่ใกล้กอตะไคร้น้ำกอ
หนึ่ง ณ ที่นั้น

ในขณะนั้น นางได้เห็นสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งคาบก้อนเนื้อวิ่งมาในเบื้องหน้า
ทันใดนั้น ก็ได้มีปลาตัวหนึ่งกระโดดขึ้นมาจากน้ำ ตกอยู่ข้างหน้าสุนัขจิ้ง
จอก สุนัขจิ้งจอกทิ้งก้อนเนื้อที่คาบไว้แล้ววิ่งไปเพื่อจะไปจับปลา ฝ่ายปลา
ก็ดิ้นตกลงไปในน้ำ ในขณะนั้นมีนกตัวหนึ่งโฉบลงมาจิกคาบก้อนเนื้อนั้น
บันได สุนัขจิ้งจอกจึงไม่ได้ทั้งเนื้อทั้งปลาลงนั่งหน้าเศร้า ฝ่ายนางเห็นเหตุ
การณ์ที่ท่านว่าเทพดาอาเพทโดยตลอด จึงหัวเราะเยาะขึ้นด้วยเสียงอันดัง
ว่า ปรารถนาเกินส่วน จึงพลาดหมดทั้งเนื้อทั้งปลา ต้องจับเจ่าซบเซา

ฝ่ายสุนัขจิ้งจอกซึ่งเทพดาอาเพท ได้กล่่าวเย้ยหยันว่า โทษของคนอื่นเห็น
ง่ายส่วยโทษของตนนั้นเห็นยาก นางเองก็เสื่อมสิ้นทั้งสามีทั้งชายชู้ ซบเซา
มากกว่า นางได้ยินดังนั้นกลับย้อนคิดได้ถึงกรรมของตนก็ยิ่งเสียใจ กล่าว
ว่า ถ้าเรารอดพ้นไปได้จากที่นี่แล้ว และถ้าได้สามีอีก ก็จะซื่อตรงต่อสามี
แน่นอน สุนัขจิ้งจอกเทพดาอาเพท ได้กล่าวสำทับในที่สุดว่า คนทำบาป
ครั้งหนึ่งแล้วก็จักทำบาปอีกได้ แล้วก็หายไป ทิ้งนางนั้นซัดเซไปตามยถา
กรรม...ฯ

~ธรรมะชาดก...จุลลธนุคคหะชาดก~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: จุลลธนุคคหชาดก (อ่าน 5433 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma