การใช้หนี้กรรม

การใช้หนี้กรรม

ความคิดเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ที่จะทำให้เป็นทุกข์หรือทำให้หมดทุกข์
และสติตั้งมั่นประกอบด้วยปัญญารู้ตามเป็นจริงเท่านั้น ที่จะควบคุม
ความคิดให้ดำเนินไปในทางที่จะทำให้สิ้นทุกข์ได้ ต้องไม่ขาดสติ
แม้เมื่อกำลังเผชิญกับเหตุแห่งความทุกข์ สำหรับในขณะนี้กำลัง
พูดถึงความเสื่อมลาภ ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดทุกข์แก่ผู้ประสบ ถ้ามีสติ
พอสมควรการประสบเข้ากับความเสื่อมลาภ ก็จะไม่ก่อให้เกิดความ
ทุกข์ใจจนเกินไป

สติดังที่กล่าวมาแล้วหลายครั้งข้างต้น คือสติระลึกรู้ว่าการเสื่อม
ลาภเป็นฝ่ายโลกธรรมฝ่ายไม่ดี คู่กับการได้ลาภอันเป็นโลกธรรม
ฝ่ายดี เกิดมาในโลกก็ต้องพบโลกธรรม และจะพบทั้งฝ่ายดีและ
ฝ่ายชั่ว พบดรแล้วก็พบชั่วได้ พบชั่วแล้วก็พบดีได้ ผลัดเปลี่ยน
กันไปเช่นนี้เป็นธรรมดา สติอีกอย่างหนึ่งก็คือสติระลึกรู้ว่า ถ้าทำ
ใจให้สบายแล้วเวลาจะผ่านไปเร็ว ความทุกข์จะหมดไปเร็ว ความ
สุขจะมาถึงเร็ว ตรงกันข้ามกับเมื่อปล่อยใจเป็นทุกข์แล้วเวลาจะ
ผ่านไปช้า สิ่งที่ปรารถนาให้พ้นก็จะพ้นช้า สิ่งที่ปรารถนาให้ถึงก็
จะถึงช้า

สติอีกอย่างหนึ่งที่ยังไม่ได้กล่าวถึง คือ สติระลึกรู้ทันความจริงว่า
กรรมมีจริงผลของกรรมมีจริง และผลของกรรมนั้นสลับซับซ้อนเป็น
อันมาก จนไม่อาจเข้าใจให้ชัดเจนได้ว่า ผลที่ได้รับกันอยู่ในปัจจุบัน
นั้นเกิดแต่กรรมเหตุที่ทำไว้เมื่อใด เป็นกรรมใดรู้ได้แน่นอนเพียงว่า
ผลดีที่ได้รับกันอยู่ในปัจจุบันเป็นผลของกรรมดีที่ได้ทำไว้แล้ว และ
ผลไม่ดีที่ได้รับกันอยู่ในปัจจุบันเป็นผลของกรรมไม่ดีที่ทำไว้แล้วแน่
นอน ความเสื่อมลาภที่ได้รับกันอยู่ในปัจจุบันเป็นผลไม่ดี จึงต้อง
เป็นเพราะเราต้องทำกรรมไม่ดีไว้แน่นอน อาจจะเป็นทำไว้ในอดีต
ที่ใกล้มาก หรืออาจจะเป็นอดีตที่นานไกลยิ่งนักก็ได้

มีสติระลึกรู้ในความจริงนี้ พร้อมกับปัญญาเชื่อความตรัสรู้ของพระ
พุทธเจ้า ที่ทรงกล่าวรับรองเรื่องกรรมไว้ดังกล่าว เมื่อทำกรรมเช่นใด
ไว้ก็ต้องได้รับผลเช่นนั้น หนีไม่ได้ หนีไม่พ้น ผู้ที่กลัวผลของกรรมมี
วิธีเดียวที่ควรปฏิบัติ คือไม่ทำกรรมไม่ดีใดๆทั้งสิ้นในปัจจุบันตลอด
ถึงอนาคต แต่ทำกรรมดีทุกอย่างเต็มความสามารถ

ความเสื่อมลาภเป็นผลของกรรมไม่ดีแน่นอน ผู้ได้ประสบความเสื่อม
ลาภ ทำกรรมไม่ดีนั้นไว้ด้วยตนเองแน่นอน มีสติมีปัญญาระลึกถึง
ความจริงนี้ แล้วระลึกถึงความจริงอีกประการหนึ่งติดต่อกันไป คือ
ระลึกว่า เมื่อเราเป็นลูกหนี้เขาอยู่ จะตั้งแต่เมื่อไรก็ตาม ได้มีโอกาส
ใช้หนี้นั้นเสียบ้าง ก็หาควรเศร้าเสียใจทุกข์ร้อนไม่ ควรยินดีเพราะ
หนี้ได้ลดลง เราจะได้มีโอกาสทำมาหากินเป็นเจ้าของทรัพย์สมบัติ
อย่างผู้เป็นไทแก่ตน ไม่ใช่ลูกหนี้ต่อไปอีก

อันบรรดาผู้ที่เกิดมาในโลกนี้ ไม่มีผู้ใดเลยที่มิได้เป็นลูกหนี้ของกรรม
ทุกคนต้องเป็นลูกหนี้ของกรรมด้วยกันทั้งนั้น ต่างกันเพียงความหนัก
เบามากน้อย เมื่อเป็นลูกหนี้ก็ต้องใช้หนี้ มีโอกาสที่เจ้าหน้าที่จะทวง
หนี้เมื่อไหร่ เขาก็จะทวง จะบังคับรับคืนบรรดาลูกหนี้ทั้งหลายก็ต้อง
รับใช้ ใช้มากใช้น้อยในครั้งหนึ่งคราวหนึ่งแล้วแต่จะต้องเป็นไปจะต้อง
ใช้อย่างไรก็แตกต่างกันไปเป็นบุคคล เป็นครั้งคราว ดังที่ปรากฏให้
เห็นอยู่ตลอดมา มิได้ว่างเว้น เป็นการใช้หนี้ด้วยทรัพย์สินเงินทอง
บ้าง ด้วยคนรักของรักบ้าง ด้วยเลือดเนื้ออวัยวะบ้าง ฯลฯ

ก่อให้เกิดความทุกข์ร้อนทั่วไปเป็นประจำ แต่ถ้ามีสติปัญญาระลึกรู้
ความจริงปลงใจเสียให้ได้ว่าเรากำลังใช้หนี้ให้แก่เจ้าหนี้ผู้ยิ่งใหญ่ที่
สุด เราจะมีเวลาเป็นไท ไม่เป็นทาสของเจ้าหนี้ อันความมีหนี้นั้นแม้
เราปรารถนาเราก็ควรจะทุกข์โศกเสียใจเมื่อต้องใช้หนี้ แต่ถ้าเรา
ปรารถนาความไม่มีหนี้นั้นแม้เราปรารถนา เราก็ควรจะทุกข์โศกเสีย
ใจ เมื่อต้องใช้หนี้ แต่ถ้าเราปรารถนาความไม่มีหนี้เราก็ควรยินดีที่
ได้ใช้หนี้ ไม่ว่าจะได้ใช้ทีละมากหรือน้อยเพียงใดก็ตาม ขึ้นชื่อว่า
เป็นการได้ใช้หนี้แล้วก็ควรยินดีทั้งนั้น

ความเสื่อมลาภเป็นการใช้หนี้กรรมประการหนึ่งแน่นอน เมื่อต้อง
ประสบเข้าแล้ว ความยินดรเท่านั้นเป็นเครื่องแสดงให้เห็นว่ามีปัญญา
รู้ทันความจริงที่จะนำไปสู่ความพ้นทุกข์ได้...ฯ
๗ เมษายน ๒๕๑๗

~สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์

ขอบคุณ ที่นี่ดอทคอม

	ผู้เขียน	หัวข้อ: การใช้หนี้กรรม (อ่าน 8453 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

สนทนาธรรม ฟังธรรม อ่านธรรมะ บทความธรรมะ หลักธรรมคำสอน กฎแห่งกรรม dhamma